Ustawa o transporcie drogowym
Typy transportu drogowego
Ustawa o transporcie drogowym10 w rozdziale 1, art. 4 wprowadza podziały transportu drogowego:
według kryterium działalności gospodarczej:
transport zarobkowy
transport niezarobkowy ? prowadzony na potrzeby własne
według kryterium terytorialnego
krajowy transport drogowy ? transport zarobkowy charakteryzujący się tym, że całość przewozów odbywa się przy zastosowaniu pojazdów samochodowych lub zespołów pojazdów zarejestrowanych w kraju, na drodze, której początek, koniec oraz trasa przejazdu znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
międzynarodowy transport drogowy ? podobne wymagania, jak w transporcie krajowym z tą różnicą, że punkt początkowy lub docelowy może znajdować się poza granicami kraju.
Transport drogowy może być częścią składową mieszanych gałęzi transportu, takich jak: transport kombinowany, transport bimodalny, transport multimodalny, transport intermodalny, czy też transport współmodalny. Jest również elementem transportu miejskiego.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Transport_drogowy
Publiczny transport zbiorowy
Publiczny transport zbiorowy
Publiczny transport zbiorowy ? powszechnie dostępny regularny przewóz osób wykonywany w określonych odstępach czasu i po określonej linii lub sieci transportowej1.
Współcześnie do podstawowych środków transportu zbiorowego należą:
w transporcie lądowym szynowym:
kolej
metro
tramwaj
w transporcie lądowym kołowym:
autobus
trolejbus
w transporcie na wodach śródlądowych i morskich:
statek pasażerski
w transporcie powietrznym:
samolot pasażerski
Przeciwieństwo transportu zbiorowego stanowi transport indywidualny.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Publiczny_transport_zbiorowy
Historia autobusów w Polsce
W Polsce pierwsze autobusy budowano w okresie międzywojennym w zakładach Ursus. Były to niewielkie pojazdy na podwoziu lekkiej ciężarówki, nienadające się do obsługi większych miejscowości. Ze względu na ograniczenia importowe, powstające wówczas firmy autobusowe zmuszone były sprowadzać z krajów zachodnich duże podwozia autobusowe (np. Leyland) i budować karoserie we własnym zakresie (powszechnie stosowano wówczas karoserie drewniane z blaszanym poszyciem).
Po 1945 produkcja autobusów władze postanowiły rozwinąć dwa duże zakłady w Jelczu i Sanoku. W Jelczu budowano autobusy miejskie i pojazdy na licencji zagranicznej (czechosłowacka Škoda 706, później francuski Berliet, opracowano także hybrydę francuskiego nadwozia z węgierskim podwoziem Ikarusa 260). Sanocka wytwórnia wyspecjalizowała się w midibusach (kolejne wersje autobusów San, później bardzo udany Autosan H9), przeznaczone na trasy dalekobieżne.
Największą polską marką autobusów jest Solaris Bus & Coach, fabryka produkująca nowoczesne autobusy podmiejskie, miejskie i turystyczne, powstała na bazie istniejącej wcześniej montowni firmy Neoplan.
W Polsce swoją działalność także prowadzi firma MAN Bus Sp. z o.o. ? spółka należąca do koncernu MAN, specjalizująca się w produkcji autobusów miejskich. Posiada dwa zakłady produkcyjne: finalny w Sadach w gminie Tarnowo Podgórne koło Poznania, oraz zakład produkujący szkielety stalowe autobusów, podwozia autobusowe i podzespoły do nich w Starachowicach.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Autobus#Autobusy_w_Polsce